تضمینی بر انتها خیزش های مردمی نیست - وبلاگ سایه

به گزارش وبلاگ سایه، برنده انتخابات امروز (پنجشنبه) الجزایر هرکس باشد، شکی نیست که مسائل این کشور شمال آفریقا در زمینه نفت و گاز به این سرعت و آسانی حل نخواهد شد.

اعتراض های مکرر به هیأت حاکم الجزایر از ماه فوریه 2019 (بهمن 1397) به بعد ادامه داشته و طی آن مردم این کشور خواهان تغییراتی اساسی در سیستم های حکومتی و روش های سیاسی الجزایر و البته لغو یک قانون جدید مرتبط با هیدروکربن ها و فرآورده های متنوع آن شده اند، این گونه مسائل سبب شده نوعی بن بست سیاسی در الجزایر در شش ماه اخیر برقرار باشد و چنین رویدادی توقف نسبی و برخی خدشه ها را در صادرات نفت و گاز الجزایر موجب شده است. این در حالی است که نهضت حراک که آن را انقلاب لبخند هم نامیده اند و اصرار بر بیان ضرورت ها و نیازهای مردم در عین حفظ آرامش جامعه دارد، با لحنی تندتر از لبخندها و مهربانی ها موجب استعفای عبدالعزیز بوتفلیقه از پست ریاست جمهوری الجزایر در ماه آوریل (فروردین) شد و پس از آن هم مردم با روی کار آمدن هر مقامی که به نوعی با حکومت در ارتباط بوده، مخالفت ورزیده اند. بدترین احتمال و ناگوارترین رویداد برای الجزایر این است که کارگران معترض نفت و گاز الجزایر که خواهان دستمزد بیشتر و آزادی های اجتماعی فزون تری هستند، به تظاهرات خود چهره خشن تری بدهند یا دست به اعتصاب گسترده ای بزنند که شاهرگ مالی کشور را قطع کند. جف پورتر یک تحلیلگر مرتبط با بنیاد تعامل ها و ریسک های سیاسی شمال آفریقا (Narco) می گوید: رئیس جمهوری جدید الجزایر از حالا می داند با مردم و خیزش هایی روبرو خواهد بود که بیش از هر زمانی برای ستاندن حق خود حاضر به کارگیری خشونتند و ابایی هم از هیچ چیز ندارند. از طرف دیگر میزان توانایی مالی هر دولتی که سرکار بیاید با توجه به مسائل عظیمی که الجزایر دارد بشدت ناکافی خواهد بود و خروج از یک حالت فلج مالی که در 10 ماه اخیر بر الجزایر حکم رانده، اصلاً آسان نخواهد بود.

حقیقت امر هرچه باشد 5 نفر برای انتخابات پنجشنبه الجزایر ثبت نام کرده اند که در میان شان دو نخست وزیر پیشین این کشور- عبدالمجید تبون و علی بنفلیس- هم مشاهده می شوند. سه نفر دیگر عزالدین میهوبی وزیر فرهنگ سابق الجزایر، عبدالقاهر بن قرینه وزیر پیشین توریسم این کشور و عبدالعزیز بلعید رهبر جبهه المستقبل هستند. به نظر می رسد بیشترین بخت پیروزی در این انتخابات تازه را تبون و بنفلیس داشته باشند که هر دو در دوره حکومت طولانی بوتفلیقه، به عنوان نخست وزیر به الجزایر خدمت کردند. ولی میهوبی نیز برای فتح این انتخابات بدون اقبال نیست و از آن جا که در الجزایر سیستم شمارش کامپیوتری و ماشینی آرا پیش از وقوع انتخابات و حتی یک سیستم قابل اعتماد کسب اطلاعات برای پیش بینی نتایج وجود ندارد تشخیص اینکه از بین سه مدعی فوق کدام یک برنده می شوند، بسیار سخت است. یک نکته به نفع تبون کار می کند و آن ارتباط نزدیک او با قاعد صلاح فرمانده کل ارتش است که بواقع حاکم اصلی الجزایر در ماه های اخیر و گرداننده پشت پرده اوضاع بوده است. آنتونی اسکینر مدیر امور خاورمیانه و شمال آفریقا در بنیاد عالی مشورتی میپل کرافت اظهار می دارد: شاید میهوبی به ارتباط خوبش با ارتش بنازد اما واقعیت امر این است که سایر نامزدها هم می دانند بدون در نظر دریافت عنصر و جایگاه ارتش در الجزایر هیچ بختی برای حکومتی دیرپا در این کشور نخواهند داشت.

آگاهان سیاسی در الجزایر می گویند نهضت حراک صرفنظر از اینکه چه کسی برنده انتخابات امروز است، همچنان به کار خود در سطح کشور ادامه خواهد داد و در آن صورت است که هم میزان محصولات نفت و گاز الجزایر تنزل خواهد داشت و هم سرمایه گذاران خارجی نسبت به حضور و مانور در صحنه مالی این کشور بدبین و محتاط خواهند شد. اسکینر می گوید: واقعیت تلخ کنونی الجزایر این است که هرکس هم که رئیس جمهوری شود، خیزش هایی مثل حراک هرگز آرام نخواهند شد و یک قوای معین کننده باقی خواهند ماند و هر روز می توانند اعتصابات کارگری را به راه بیندازند و بخش هایی مهم از صنعت الجزایر را از عملکرد معمول خود بازدارند.

آنچه باید بر حرف های اسکینر اضافه نمود، نزول 15 درصدی فرآورده های گازی و تنزل 10 درصد محصولات نفتی الجزایر در قیاس با سال 2018 است و در چنین فضایی بدیهی است که دولت جدید الجزایر امور کشور را در یک شرایط سخت و تنگ در دست خواهد گرفت و بشدت تحت فشار خواهد بود.

* منبع: S & p Global