وجود محدودیت در ساخت فیلم، فقط بهانه است، ترویج بعضی بی اخلاقی ها در شبکه نمایش خانگی - وبلاگ سایه

به گزارش وبلاگ سایه، یک روان شناس گفت: خیلی از فیلم های ما اقتباس از دیگر جوامع است و خلاقیت و نوآوری در آن دیده نمی گردد.

سیما فردوسی پور روان شناس درباره نمایش های خانگی به خبرنگار فت: تنوع و گوناگونی زیادی در تولیدات نمایش خانگی وجود دارد که نمی توان همه آن ها را با هم یکی دانست بعضی ها خوب بودن و بعضی دیگر اغراق آمیز و غیر منطبق با جامعه ما؛ بنابراین خیلی از فیلم های ما اقتباسی از دیگر جوامع است و خلاقیت و نوآوری در آن دیده نمی گردد. فیلمی که تراوشات ذهنی فرد باشد. اینکه می گویند خط قرمز داریم بهانه است. شما می توانید بر اساس مرز و بوم و فرهنگ خودت فیلم های فاخری بسازید.

وی درباره جنبه آموزشی رسانه اظهار کرد: در جامعه ما فیلم، سریال، تلویزیون و در کل رسانه برای مردم، صرفا جنبه تفریح ندارد، بلکه آموزشی هم هست. شاید در بعضی جوامع فیلم تماشا صرفا یک تفریح باشد اما در جامعه ما بعد تاثیر پذیری و آموزش پذیری بالایی دارد. کما اینکه خیلی از مخاطبان رسانه را حجت می دانند.

این روان شناس درباره ساخت فیلم به صورت تیمی بیان نمود: به نظر بنده برای ساخت یک اثر احتیاج است در کنار کارگردانان و سازندگان فیلم، افرادی مثل روان شاناسان، جرم شناسان، جامعه شناسان و حتی مردم شناسان قرار بگیرند. در این حالت کار به شکل کاملا تیمی پیش می رود. باید از این تک روی ها صرف نظر کرد که کاری منطبق با فرهنگ و جامعه خودمان ساخته گردد. در نتیجه تاثیر پذیر مثبت داشته باشد.

وی با اشاره به جذب مخاطب درباره آموزش خانواده هم مطرح نمود: ساخت یک فیلم نباید صرفا برای این باشد که انقدر مبالغه در آن صورت گیرد و غیر واقعی جلوه گردد که مخاطب را جذب کند. مخاطب ما مخاطبی است که تاثیر می گیرد. باید ببینیم صلاح است یا خیر. برای چه رده سنی این فیلم مناسب است؟ آیا واقعا خانواده ها آموزش تماشاد که وقتی گفته می گردد این فیلم برای افراد زیر 12 سال مناسب نیست، رعایت می نمایند؟ بعلاوه باید بعد خلاقیت، نوآوری و نواندیشی در ساخت فیلم دخیل باشد و مخاطب بعد از تماشا آن فیلم به تازگی آن پی ببرد.

فردوسی پور درباره استفاده بیشتر از ژانر خشم در سریال های نمایش خانگی اخیر خاطر نشان کرد: تفاوت و گوناگونی در ژانر های دیگر وجود ندارد. کما اینکه در بعضی سبک ها خشم، شدت تاثیر گذاری را افزایش می دهد؛ به همین علت بخشی از این خشونت ها به نوعی در جامعه هم وجود دارد، اما فیلم سازان باید محیط تلطیف یافته تری را فراهم نمایند. اگر در جامعه خشونت باشد در فیلم ها هم دیده گردد، پس کجا برای افراد آرامش را به وجود آوریم؟ حال اگر خشونت را در فیلم ها نشان می دهیم، راه چاره آن را هم بگوییم.

وی درباره تاثیر گذاری فراوان رسانه بر جامعه مخاطب اسم کرد: اولین اثری که بعد از تماشا این فیلم ها در مخاطب نمایان می گردد، یادگیری غلط است و دوم همان روشی که مخاطب در فیلم دیده را در زندگی شخصی خود به کار می برد. نه تنها خشونت بلکه استفاده از ادبیات زشت که متاسفانه در فیلم های نمایش خانگی دیده می گردد؛ بنابراین افرادی که به تماشای فیلم نشستند این الفاظ را یاد می گیرند و در جامعه به کار می برد.

فردوسی پور درباره تاثیر خشونت بر جوانان و بچه ها بیان نمود: زن و شوهری که در فیلم به یک دیگر ناسزا می گویند و هم دیگر را تحقیر می نمایند الگوی جوانان ما می شوند. باید راه و سبک صحیح زندگی کردن را بیاموزیم، اما در بعضی فیلم ها بحث احترام به کلی فراموش شده است. نشان دادن خشونت در فیلم ها باعث می گردد جوانان و بچه ها جامعه بی ادب، بی هویت و پرخاشگر شوند. آن ها فکر می نمایند همه چیز را می توانند با خوشونت به دست آورند. حتی برای اهداف شخصی خود هم از خشونت استفاده می نمایند.

وی درباره مکاهم جا به جای شرح داد: در بعضی افراد هم آثار فیلم های مخرب به شکل مکاهمم دفاعی جا به جایی، بروز می دهد. به اسم مثال در جایی که فرد خشم دارد، نمی تواند خشمش را اعمال کند، اما آموخته در جای دیگر می تواند این خشم را بروز دهد. در اداره نمی تواند با رئیس دعوا کند در نتیجه در خانه این خشم را اعمال می نماید.

این روان شناس درباره راه های مدیریت خشم یادآور شد: آیا رسالت یک فیلم ساز فقط برون ریزی و به تصویر رساندن است؟ آیا باید خشونت موجود در جامعه را به صورت مبالغه آمیز به مردم تزریق کنید؟ یا یک سبک نو و راه چاره برای مردم در نظر بگیرد؟ که جامعه مخاطب بداند با خشم درون خود چه کند؟ چرا راه های مدیریت خشم را یاد ندهیم؟ اما به محض آن که یک سریال پخش می گردد انعکاسش را در مردم می بینیم. بار ها دیده شده تکیه کلام بازیگران در فیلم ها، به محض پخش در جامعه هم شنیده می گردد. در نتیجه تاثیر گذار است. بعلاوه می توانیم از خشونت مستند تهیه کنیم. دوربین به سراغ ریشه خشونت برود. کاری که می تواند برای برطرف خشونت انجام گردد را پیدا کنیم.

وی در خاتمه سخنانش درباره دغدغه کارگردانان توضیح داد: در همه جا باید علم و تجربه لحاظ گردد. کارگردان و فیلم نامه نویس باید دغدغه اصلاح جامعه را داشته باشد. وقتی ببیننده اثر آن را میبیند تاثیر مثبت از ایم اثر برداشت کند. برای ساخت هر فیلم باید مطالعه روان شناختی انجام و اثرات روان شناسی آن لحاظ گردد.