میراث 200 ساله ده ونک پارکینگ می گردد
به گزارش وبلاگ سایه، حمام تاریخی ده ونک قدمتی 200 ساله دارد و در حالتخریب است و اهالی آن قصد دارند این حمام را به پارکینگ تبدیل نمایند.
طاق های تاریخی حمام ده ونکمحرابی شکل است و به سبک قدیمی. حتی خزینه دارد و یک باغ ایرانی درست روبه روی حمام نهاده شده است. حمامی که مهمترین کاربری امروز آن انباری است برای همه وسایل اضافه مسجد جامع ونک. در این حمام 20 سالی است که کسی تن خود را نمی شوید. این بنای تاریخی آن هم در کنار باغ ایرانی و مسجد جامع ونک، یک پتانسیل فرهنگی بسیار خوب است که اهالی ده ونک شاید ندانند کنار هم نهاده شدن آن ها چه مزیتی هایی دارد به همین خاطر است که می خواهند هرچه زودتر تنها حمام تاریخی محله شان تخریب گردد تا دیگری اثری از این ساختمان زشت وسط کوچه بافی نماند. ساختمانی سفید رنگ که جلوتر از حسینیه مسجد واقع شده است به این دلیل که حسینیه مسجد تسلیم تعریض کوچه شده و عقب رفته و حمام را بی پناه گذاشته است به همین خاطر هروقت خودوریی از این کوچه می گذرد باید مسیر تنگ تری را از سر کوچه طی کند چون اکنون حدود چهار متر حمام پایش را جلوتر از بقیه ساختمان های اطراف گذاشته است. از آن حمام پر از بخار تنها یک بنای تاریخی رو به تخریب بافی مانده است اما اهالی ده ونک نمی خواهند این حمام زنده بماند. آن ها می خواهند هرچه زودتر این بنای 200 ساله تخریب گردد تا جای پارک خودروهایشان باز گردد یا زمین آن را به فضای حسینیه اضافه نمایند. این خواسته یک بار در حضور عضو شورای شهر تهران مطرح شد. چهارم بهمن ماه سال 92 احمد مسجد جامعی عضو شورای شهر تهران در یکی از برنامه های تهرانگردی خود به همراه وبلاگ سایه و مسئولان شهرداری منطقه 3 به باغ مستوفی الممالک و مسجد جامع ده ونک رفت و از این حمام تاریخی نیز تماشا کرد. در همان روز اهالی قدیمی ده ونک به تماشا مسجد جامعی و تیم همراهش آمدند. حاجی ونکی یکی از قدیمی های 70 ساله محل است که مسجد جامعی را همراهی می کرد و اطلاعاتی از گذشته این منطقه به او می داد. حاجی ونکی از بازماندگان 12 طایفه اصیل ونک است می گفت:
اینجا مسجدی مثل قرص ماه بود اما قدرش را ندانستیم و خراب شد. فقط از دوران قدیم یک علامت برای عزاداری امام حسین (ع) مانده است و یک حمام قدیمی که وقف مسجد بوده است.به گفته حاجی ونکی، مردم این منطقه مشکل پارکینگ دارند و می گویند اینجا را خراب کنید و به جایش پارکینگ بسازید در حالی که این حمام از دوره صفویان به جای مانده است. در همین حین یکی از اهالی محل مسجد جامعی را دید و به او گفت: هرروز مشکل پارک ماشین در جلوی در خانه مان را داریم در حالی که این حمام متروک به جای مانده است. اما مسجد جامعی در پاسخ به همه این صحبت ها گفت که این بنا یک اثر تاریخی است و باید حفظ گردد و برای حل مشکل پارکینگ چاره دیگری اندیشید. نسخه ای که مسجد جامع برای این حمام پیچید حفظ آن بود. او معتقد است که در وانفسای تخریب و نوسازی بناهای تهران که اتفاقا کند هم پیش نمی رود، بهتر است از آنچه که به جای مانده به نحو مطلوبی بهره برد بنابراین حفظ و تغییر کاربری آن به مراتب بهتر از تخریب و از بین بردن صورت مسئله است. کاربری های پیشنهادی تیم تهران گردی تبدیل این حمام تاریخی به یک حمام سنتی یا مرکز فرهنگی و تاریخی بود چون این بنا در نزدیکی باغ ایرانی واقع شده است. اما بعد از گذشت ماه ها هنوز هم تکلیف آن تعیین نیست و بازهم از آن به عنوان انبار مسجد جامع ده ونک استفاده می گردد. سید علی حسینی، خادم مسجد می گوید:
مسجد اینجا هم قدیمی است و طبق آنچه که در کتیبه اش نوشته اند در سال 1080 قمری ساخته شده و در سال 1389 تعمیر شده است. ولی این حمام حدود 200 سال دارد و از همان زمان وقف مردم شد و در مالکیت مسجد نهاده شد. مردم می خواهند این حمام از بین برود تا راه کوچه و خیابان باز گردد. شاید چون سر راه نهاده شده است.او درباره حمامی صحبت می نماید که سالها پیش برای استفاده عموم مردم به عنوان حمام وقف شد و اکنون صاحبان زیادی دارد که باید همه آن ها اجازه دهند تا یا خراب گردد یا به یک مرکز فرهنگی تبدیلش نمایند. گره کور این حمام همین جاست جایی که نمی گردد یک مالک برایش تعیین کرد و آن را تغییر کاربری داد چون وقف عموم مردم است. ولی حالا که همه مردم در خانه هایشان حمام دارند دیگر کاربری اولیه را ندارد اما تجمیع نظر مردم و مالکان برای تغییر آن نیز کار مسئله ای است. هنوز سازمان میراث فرهنگی این حمام را در لیست میراث ملی ثبت نکرده است شاید چون این بنا ناشناخته مانده و اطلاعاتش و حتی کلیدش در دست هیئت امنای مسجد جامع است و کارشناسان میراث فرهنگی به آن ورود نکرده اند. هر چند که در زمان بازدید مسجد جامعی از این بنای تاریخی هم مدیر حوزه ریاست سازمان میراث فرهنگی و هم مدیرکل میراث فرهنگی استان به داخل این حمام رفتند و از اینکه چنین حمامی با معماری سنتی و طاقهای محرابی به انبار تبدیل شده اظهار تاسف کردند اما همان موضوع همان جا تمام شد و کسی به فکر رسیدگی به آن نیفتاد. حداقل می شد این بنای تاریخی را به عنوان یک اثر ملی ثبت کرد تا از تخریبش جلوگیری گردد.
منبع: کجارو