شاید شهاب سنگ ها این یک چیز لازم برای آغاز زندگی روی زمین را به آن هدیه داده باشند!
به گزارش وبلاگ سایه، زمین تنها سیاره شناخته شده است که زندگی به صورت شکوهمند و در همه جا و در همه لایه هایش جاری است، اما حتی زمین هم در ابتدا متروک بوده. حدود 4 میلیارد سال پیش، اتفاقی افتاد که باعث شد کره استریل ما بلوک های سازنده حیات را به وجود آورد.
اسیدهای آمینه قبل از اینکه زمین بتواند پروتئین داشته باشد، یک جزء حیاتی از تمام اشکال حیات، لازم بود. منشا اسیدهای آمینه زمین مبهم است، اما بعضی از دانشمندان گمان می نمایند که این ترکیبات آلی به وسیله شهاب سنگ ها از فضا منتقل شده اند.
در یک مطالعه تازه ، محققان جزئیاتی را در خصوص چگونگی وقوع چنین اتفاقی حدس زده اند و از این ایده که شهاب سنگ ها به ایجاد حیات در زمین یاری کردند، حمایت نموده اند.
بر اساس این تحقیق، دسته خاصی از شهاب سنگ ها به نام کندریت ها chondrite توانسته اند اسیدهای آمینه خود را به لطف واکنش هایی پرتوهای گاما ایجاد نمایند.
شهاب سنگ ها را می توانیم به تکه هایی از زباله های باستانی تشبیه کنیم که از دوران کودکی منظومه شمسی به جا مانده و به سیاره یا ماه برخورد نموده و می نمایند. انواع مختلف شهاب سنگ ها دارای مواد مختلفی هستند.
کندریت ها شهاب سنگ های سنگی هستند که حاوی گوی های اسرارآمیز به نام کندرول chondrule بوده اند. کندرول ها که عمدتاً از مواد معدنی سیلیکات ساخته شده اند و از قدیمی ترین اجرام منظومه شمسی هستند.
شهاب سنگ ها از ابتدا زمین را بمباران نموده اند، و بعضی از رگبارهای اولیه ممکن است شامل کندریت های کربنی باشند یعنی یک زیرمجموعه نسبتاً نادر از کندریت که مقادیر قابل توجهی آب و مولکول های کوچک از جمله اسیدهای آمینه را در خود جای می دهد.
چنین شهاب سنگ هایی می توانستند به زمین مواد حیاتی برای ایجاد زندگی بدهند، اما چگونه این مواد در وهله اول در خود شهاب سنگ ایجاد شده؟
ما هنوز مطمئن نیستیم، اما مطالعه تازه نشان می دهد که کندریت ها حداقل از نظر نظری قادر به سنتز این ترکیبات هستند.
محققان به رهبری کیهان- شیمیدانی به نام یوکو کبوکاوا از دانشگاه ملی یوکوهاما در ژاپن، در پی پاسهخ به سوال چگونگی تشکیل اسیدهای آمینه بر روی کندریت های کربنی بودند.
این آزمایش ها نشان داد که مولکول های ساده ای مانند آمونیاک و فرمالدئید می توانند اسیدهای آمینه فراوری نمایند، اما فقط در حضور گرما و آب مایع.
در مطالعه تازه، محققان یک منبع گرمای احتمالی شهاب سنگ را آنالیز کردند: اشعه گاما.
کندریت های کربنی اولیه حاوی آلومینیوم-26 هستند، یک عنصر رادیواکتیو که می تواند پرتوهای گاما را در حین واپاشی آزاد کند. Kebukawa و همکارانش تصمیم گرفتند آزمایش نمایند که آیا این می تواند گرمای مورد احتیاج برای تشکیل اسیدهای آمینه را فراهم کند یا خیر.
محققان آمونیاک و فرمالدئید را در آب حل کردند، محلول به دست آمده را داخل لوله های شیشه ای دربسته کردند و سپس لوله ها را در معرض پرتوهای گامای پرانرژی حاصل از فروپاشی کبالت-60 قرار دادند.
با افزایش دوز تابش گاما، فراوری اسیدهای آمینه، مانند آلانین، گلیسین، اسید α-آمینو بوتیریک و اسید گلوتامیک همراه با اسیدهای آمینه β مانند β-آلانین و اسید β-آمینو ایزوبوتیریک افزایش یافت.
این اسیدهای آمینه می تواند به شرح حضور این اسیدهای آمینه بر روی کندریت های کربنی که به زمین افتاده اند، مانند شهاب سنگ معروف مورچیسون استرالیا یاری کند.
شهاب سنگ مورچیسون Murchison که مملو از ذرات کاربید سیلیکون پیش خورشیدی است (به این معنی که از خورشید پیرتر هستند)، در 28 سپتامبر 1969 در آسمان مورچیسون، ویکتوریا منفجر شد. این به طور گسترده مشاهده شد. مردم پس از آن مجموعه ای از قطعات را از منطقه جمع آوری کردند. از آن موقع این سنگ به یکی از مطالعه شده ترین سنگ های فضایی در تاریخ تبدیل شده است.
در میان یافته های جالب، معین شد که شهاب سنگ مورچیسون مملو از اسیدهای آمینه بوده. به گفته موزه ویکتوریا ، دانشمندان تا به امروز بیش از 70 اسید آمینه را از این شهاب سنگ شناسایی نموده اند که تنها 19 مورد از آنها در زمین شناخته شده!
این امر جذابیت زیادی دارد و نشان می دهد که بلوک های اصلی شیمیایی زندگی می توانسته به سادگی از جای دیگری آمده باشد.
برآورد می گردد که بین 1000 تا 100000 سال طول می کشد تا این فرآیند اندازه آلانین و بتا آلانین موجود در شهاب سنگ مورچیسون را فراوری کند.
اگرچه هنوز چیزهای زیادی برای یادگیری در خصوص ابیوژنز abiogenesis یا فراوری خودبه خودی حیات داریم، محققان می گویند این مطالعه نشان می دهد که چگونه واکنش هایی که به وسیله پرتوهای گاما ایجاد می شوند می توانند اسیدهای آمینه روی یک شهاب سنگ فراوری نموده و به زمین منتقل نموده باشند.
این مطالعه در ACS Central Science منتشر شده است.
منبع: یک پزشک